طبق قانون، آمریکایی های دارای معلولیت باید ساختمان ها (عمومی و تجاری) امکانات دسترسی مناسبی برای استفاده معلولان فراهم کنند که نه تنها شامل نصب آسانسور بلکه شامل الزامات طراحی خاص آسانسور معلول بر و آسانسورهای افراد ناتوان جسمی می شود.
قانون آمریکایی های دارای معلولیت چیست؟
این قانون در سال ۱۹۹۰ به عنوان «قانون حقوق مدنی فدرال که تبعیض علیه افراد دارای معلولیت را در فعالیت های روزمره ممنوع می کند» توسط وزارت دادگستری ایالات متحده به امضا رسید، بخشی از این حفاظت در برابر تبعیض معلولان، دسترسی برابر به خدمان و امکانات است.
هر ساختمانی که دارای آسانسور است باید حداقل یک آسانسور داشته باشد که شرایط دسترسی را برآورده کند. لیست کامل الزامات ADA بسیار دقیق و گسترده است، اما در اینجا برای آگاهی شما مروری کلی بر الزامات اصلی می اندازیم.
۱. محل آسانسور
قرارگیری آسانسورها در منطقه ای که به راحتی برای بازدیدکنندگان قابل دسترسی باشند، ضروری است. حتی اگر آسانسور معلول بر دارای ابعاد و ویژگی های ADA صحیح باشد، اگر در منطقه سخت گذر مانند راهروی باریک یا فضایی که فقط از طریق پله قابل دسترسی است، واقع شود، با استاندارد ADA مطابقت نخواهد داشت.
۲. ابعاد آسانسور
اندازه کابین آسانسور معلول بر باید به قدری بزرگ باشد که فضای کافی برای ورود کاربر ویلچر، رسیدن به کنترل ها، جا به جا شدن و حرکت داخل کابین و سپس خروج با خیال راحت از آسانسور را فراهم کند. مطابق با ADA، آسانسور باید حداقل ابعاد زیر را داشته باشد:
- عمق کابین باید حداقل ۵۱ اینچ باشد.
- حداقل عرض درب برای کابین آسانسور ۳۶ اینچ است.
- عرض آسانسورهایی که درهای باز وسط دارند باید حداقل ۸۰ اینچ باشند.
- عرض کابین باید حداقل ۶۸ اینچ باشد.
۳. دکمه های کنترل آسانسور
همه آسانسورها باید دارای کنترلی با دسترسی آسان و نشانه های کنترل بصری، لمسی و بریل باشند. دکمه های آسانسور مطابق با ADA باید همیشه روشن باشند و در مرکز ۴۲ اینچ بالاتر از کف با حداقل قطر ۰.۷۵ اینچ قرار گیرند.
دکمه های تماس باید دارای سیگنال های بصری باشند که هر زمان تماسی ضبط و پاسخ داده می شود، نمایش داده شوند و باید مسیر حرکت آسانسور معلول بر را نشان دهد.
۴. بهره برداری آسانسور
آسانسور باید اتوماتیک و خودتراز باشد، به این معنی که با فشردن دکمه مربوط، در یک طبقه مشخص متوقف و به طور خودکار کف کابین با کف مقصد همسطح شود. درهای آسانسور باید به طور خودکار در حداقل زمان سه ثانیه باز و بسته شوند. درها همچنین باید دارای ویژگی بازگشایی باشند، جایی که اگر آسانسور تشخیص دهد مسافری در حال ورود یا خروج از آسانسور است، بسته شدن درها ب شده و دوباره باز شوند.
۵. الزامات دسترسی اضافه آسانسور
چراغ های سالن باید دارای یک سیگنال قابل مشاهده و شنیداری در هر ورودی آسانسور باشد تا نشان دهد کدام کابین آسانسور به تماس پاسخ می دهد. سیگنال های صوتی باید یک بار برای جهت بالا و دو بار برای پایین به صدا در آیند یا دارای اعلان های شفاهی باشند که می گویند بالا یا پایین.
طبقات آسانسور معلول بر باید با مقررات ADA برای تمام سطوح زمین مطابقت داشته باشد. کف باید ثابت ، محکم و مقاوم در برابر لغزش باشد.اگر فرش وجود دارد، باید به زمین وصل شود و هر گونه کوسن، لنت یا پشتی باید محکم باشد.
هر کابین آسانسور باید ارتباطات اضطراری داشته باشد در صورت توقف کابین و نیاز به تماس مسافران برای کمک.
هر گونه ارتباط دو طرفه باید به صورت لمسی و بصری قابل دسترسی باشد و برای افراد ناشنوا و نابینا قابل درک باشد.
نرده های داخل کابین در ارتفاع های مشخصی با استاندارد ارتفاع ۳۰ اینچ مورد نیاز است.
پلاک های بریل در تمام ورودی ها و همچنین در ایستگاه های سالن الزامی است.
الزامات ویژه به منظور طراحی آسانسورهای پلتفرم برای استفاده معلولان PWD
۱. نکات عمومی
- آسانسور باید قابلیت دسترسی به تمام طبقاتی که عموم مردم به آن دسترسی دارند، داشته باشد.
- آسانسورهای کلید دار فقط در تاسیسات خصوصی یا با حضور اپراتور آسانسور استفاده شوند.
- کابین آسانسورهای عریض به آسانسورهای عمیق ترجیح داده می شود.
- فاصله بین درب آسانسور و دیوار یا راه پله مقابل باید حداقل ۱.۵۰ متر باشد.
۲. کابین آسانسور
- داخل آسانسور معلول بر باید دارای یک نرده در سه طرف باشد که در فاصله ۰.۸۰ تا ۰.۸۵ متری از کف نصب شده باشد.
- عرض در نباید کمتر از ۰.۸۰ متر باشد.
- حداقل ابعاد داخلی آسانسور، برای یک مسافر ویلچر به تنهایی، ۱.۰۰ متر در ۱.۳۰ متر است.
- حداکثر خطا برای دقت توقف باید ۲۰ میلی متر باشد.
۳. کنترل پنل
- محل قرار گرفتن دکمه های کنترل باید قابل دسترس و روشن باشند. قطر آن ها نباید کمتر از ۲۰ میلی متر باشد.
- برای دسترسی آسان، پنل کنترل باید ۰.۹۰ متر تا ۱.۲۰ متر از کف نصب شود.
- اعداد روی دکمه های انتخابگر کف باید به راحتی با لمس قابل شناسایی باشند.
- اجتناب از قرار دادن دو پنل کنترل یکسان.
۴. دکمه های تماس
برای دسترسی آسان، دکمه های تماس باید در فاصله ۰.۹۰ متری تا ۱.۲۰ متری از کف نصب شوند.
۵. شناسه طبقه
اعداد لمسی باید به مسافری که نابینا و تنهاست کمک کند تا کف را شناسایی کند، پس در هر دو طرف درب در ارتفاع تقریبی ۱.۵۰متر قرار داده شوند.
۶. فعال کننده های بازگشایی درب
فاصله باز شدن درب نباید کمتر از پنج ثانیه باشد. فعال کننده های بازگشایی باید ارائه شوند.
۷. سیگنال سالن
سیگنال سالن آسانسور باید در ارتفاع تقریبی ۱.۸۰ متر قرار گیرد.
۸. سیگنال های سمعی و بصری
آسانسور معلول بر برای هشدار به مسافران نابینا و ناشنوا باید ورود به هر طبقه را به صورت همزمان با استفاده از یک زنگ و چراغ نشان دهد .
۹. سطح کف
در هر طبقه کف آسانسور و جلو آسانسور باید دارای سطحی مقاوم در برابر لغزش یا فرش ثابت کم پرز باشد.
۱۰. رنگ
برای سهولت تشخیص افرادی که دارای نقص بینایی هستند باید رنگ درب آسانسور با سطح اطراف آن متضاد باشد.
منبع مقاله: رسانه تخصصی آسانسور و پله برقی کابین
